Na podstawie informacji zaczerpniętych z kroniki parafialnej spisanej przez p. Juliana Dobrowolskiego w latach 1975-1987 oraz ks. Prałata Jerzego Lica w latach 1987-2003 wnioskować można, że pierwszy kościół w Stubnie został zbudowany w roku 1682 na miejscu poprzedniego oraz obecnego kościoła. Był drewniany, pokryty słomą i w roku 1832 spłonął tak jak i jego następca. Świątynia ta była pod wezwaniem Narodzenia NMP. Jednakże zasłyszane od sędziwych mieszkańców Stubna wieści głoszą, że kościół ten znajdował się na miejscu obecnego starego cmentarza, natomiast ludzie chowani byli na terenie aktualnego kościoła. Może to być prawdą, gdyż podczas kopania fundamentów pod murowany kościół natrafiono w tym miejscu na wiele kości ludzkich.
Naprawdę wiele niejasności kryje się w historii naszej parafii. Wg wymienionego wcześniej źródła, czyli zasłyszanych wieści, oba spalone kościoły nie były jedynymi w Stubnie. Prawdopodobnie jeszcze wcześniej, naprzeciwko sadu parafialnego, w miejscu gdzie obecnie stoją prywatne domostwa, znajdował się prawdziwie pierwszy kościół. Nie ma to jednak potwierdzenia w żadnych dostępnych dokumentach.
Wracając do kościoła, który wielu parafian nadal ma w pamięci warto wspomnieć, że kolatorem tego obiektu był miejscowy dziedzic – Myszkowski. Ufundował on również w tym czasie cerkiew w Stubienku i Baryczu. Jak ujął to kronikarz „niepisana wieść niesie, że syn dziedzica zginął w Powstaniu Styczniowym, a razem z nim pięciu jego poddanych.” W związku z tym faktem dziedzic zbudował wspomniane wcześniej 3 budynki sakralne. „Zaś w miejscowym lesie postawił dębowy krzyż z wbitymi weń pięcioma mosiężnymi gwoźdźmi.” Świątynia w Stubnie otrzymała nowe wezwanie MB z Góry Karmel i tak też zostało do dnia dzisiejszego. 8.12.1973r. w budynku po cerkiewnym w Stubienku została odprawiona pierwsza Msza Święta przez ks. Prałata Zdzisława Majchera. I tak oto, pomimo sprzeciwu ówczesnych władz, a dzięki niezwykłej determinacji mieszkańców Stubienka i Barycza zaczął funkcjonować drugi w naszej parafii kościół obrządku łacińskiego. 16 maja 1974r. w szpitalu zmarł ks. Ludwik Kudła, który w parafii Stubno sprawował funkcję proboszcza od października 1932 aż do śmierci. Został pochowany na tutejszym cmentarzu. Do czasu objęcia probostwa przez ks. Prałata Jerzego Lica z dniem 23 czerwca 1974r., administratorami parafii byli kolejno ks. Stanisław Wdowiak oraz ks. Prałat Jan Wojtowicz. Nowy proboszcz wziął się ostro do pracy, zarówno jako duszpasterz (p. Dobrowolski w kronice zauważa, że z roku na rok wzrastała liczba rozdawanych komunikantów, czyli ludzie coraz liczniej uczestniczyli w spowiedziach pierwszopiątkowych oraz w przyjmowaniu Komunii Świętej) oraz jako gospodarz. Świadczy o tym fakt, że w drugiej połowie lat 70tych udało się przeprowadzić remonty zgrzybiałej plebanii oraz kościołów w Stubienku i Stubnie. Również staraniem ks. Lica 12 kwietnia 1984r. rozpoczęto budowę kościoła w Nakle na miejscu rozebranej przed 1970 rokiem cerkwi greckokatolickiej.
W święto św. Józefa 19 marca 1987r. w naszej parafii doszło do wielkiej tragedii. W późnych godzinach wieczornych zapalił się zabytkowy kościół w Stubnie. Wykluczono możliwość podpalenia, a najbardziej prawdopodobną przyczyną pożaru było zwarcie w instalacji elektrycznej. To była koszmarna noc. W gaszeniu płonącej świątyni wzięło udział 14 sekcji zawodowych i ochotniczych straży pożarnych oraz liczni parafianie, którzy pośpieszyli na ratunek i z narażeniem życia wynosili z kościoła ruchomy inwentarz. Udało się uratować tabernakulum z Najświętszym Sakramentem, ołtarz ofiarny, ambonę, ławki, krzesła i konfesjonały oraz jeden kielich. Wynoszona nawet płonące szaty liturgiczne, które jednak nie nadawały się już do użytku. Ocalał nadpalony obraz Serca Jezusowego i krzyż z głównego ołtarza, który wrócił po latach na swoje miejsce i podziwiać go możemy w obecnym kościele od grudnia 1991 roku. Natomiast w roku 2011 zawisł w świątyni uratowany i odrestaurowany żyrandol – pająk. Po ugaszeniu pożaru okazało się, że zgliszcza nadają się jedynie do rozbiórki, a z zabytkowego obiektu ocalała tylko dzwonnica. Początkowo Msze Święte odprawiano pod prowizorycznym zadaszeniem, do czasu, kiedy przygotowano tymczasową kaplicę po budynku gospodarczym sąsiadującym z salką katechetyczną. Pierwsza msza w „nowym kościele” odprawiona została w Niedzielę Palmową 12 kwietnia 1987r. Podczas swojej trzeciej pielgrzymki do Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w dniu 15 czerwca 1987r. w Tarnowie poświęcił kamień węgielny pod budowę naszego kościoła oraz kilku innych.
10 maja 1988 r. rozpoczęto prace przy budowie nowego kościoła. Parafianie, wyczytywani imiennie w każdą niedzielę, bez problemów zgłaszali się do pracy od godziny 7 rano do 19, by w czynie społecznym wspomóc budowę. W prace zaangażowani byli jednak nie tylko parafianie, ale i zupełnie obcy ludzie. M.in. początkiem lipca 1990r. gościliśmy grupę 10 skautów belgijskich, którzy przybyli z pomocą. W końcu po ponad dwóch latach ciężkiej pracy doszło do poświęcenia nowego kościoła przez ks. Biskupa Ordynariusza Ignacego Tokarczuka w dniu 23.12.1990 Roku. Uroczystość ta została poprzedzona trzydniowymi rekolekcjami. W związku z przebudową starej szkoły w Baryczu na kolejny kościół filialny, która to rozpoczęła się wiosną 1996 roku doszło do istnego przełomu w naszej parafii. Ksiądz Arcybiskup przydzielił do pomocy Proboszczowi wikariusza. I tak oto 27 sierpnia pojawił się u nas neoprezbiter ks. Jan Bober. Dzięki Wikaremu zawiązała się we wspólnocie nowa grupa działająca przy kościele – KSM, czyli Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. Dotychczas parafianie skupieni byli w Komitecie Budowy Kościoła, Żywym Różańcu, Zespole Synodalnym, Akcji Katolickiej, Oazie oraz Służbie Liturgicznej. Już po roku 21 września 1997r. w Baryczu zostaje odprawiona pierwsza Msza Św. przez Ks. Prałata Jerzego Lica. Poświęcenia w dniu 25 kwietnia 1998 dokonał Ks. Arcybiskup Metropolita Przemyski Józef Michalik. Świątyni nadano tytuł Miłosierdzia Bożego. Wg kroniki w uroczystości uczestniczyło blisko 2000 osób.
Jeden z wpisów w Kronice Parafialnej z 19-20.10.2001r. mówi o wizytacji Ks. Biskupa Adama Szala. W parafii działają wówczas następujące grupy: Rada Duszpasterska, Żywy Różaniec, Akcja Katolicka, Bractwo Szkaplerza Świętego, Dzieło Pomocy Powołaniom, Adopcja Duchowa Poczętych Dzieci, Oaza i Ministranci.
24 – 30 sierpnia 2002r. odbyły się misje prowadzone przez księży Mariana i Jana Balickich. Stały się one bezpośrednim przygotowaniem do nawiedzenia obrazu M.B. Częstochowskiej. Uroczystość Peregrynacji miała miejsce 6-7 września 2002 roku.